´En ik dan?´
´Mama, heeft oma nog een bed voor Mandy?´
´Nee, oma heeft maar 2 bedden.´
´Oh.. Dan mag Mandy wel naast mij liggen!´
Het is zo makkelijk te zeggen, dat zelfs een 3-jarige het kan zeggen. Tuurlijk, het is iets anders geformuleerd, maar hoe moeilijk kan het voor ons zijn om te zeggen: ´Jullie mogen wel in ons land komen!´
Wij leven zo goed, gezegend, rijk, geliefd. En het enige wat vluchtelingen meemaken deze momenten is angst, verdriet, armoede. En dan doen wij, die verwende, gierige Nederlanders er nog een schepje bovenop met hatelijke reacties, pijnlijke reacties, racistische reacties. NIET NODIG.
Misschien hebben ze een iets andere huidskleur, misschien hebben ze andere gewoontes, misschien hebben ze andere humor, misschien hebben ze een ander geloof. Ze zijn gewoon anders. Maar is iedere Nederlander niet verschillend? Is elke Rotterdammer niet verschillend? Is elke christen niet verschillend? Zijn we niet allemaal verschillend?
Maar we zijn allemaal gemaakt door dezelfde maker.
Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.
